O alebrije, unha artesanía inventada por Pedro Linares López en 1936, realízase coa técnica de cartonería e se píntase con cores alegres e vibrantes. Xeralmente os alebrijes son seres imaxinarios conformados por elementos fisonómicos de animais diferentes, unha combinación de varios animales, non so fantásticos senón tamén reais.
A cartonería, é unha técnica utilizada en México para a elaboración de piñatas e xudas, consiste no modelado del papel, poo regular papel de xornal, con cartón. Na técnica empleada para os alebrijes emprégase tamén unha estructura de aramio ou de cañizo, seguida do modelado con papel e cartón, á que por último dáselle acabado con diversas técnicas de pintado.
A cartonería, é unha técnica utilizada en México para a elaboración de piñatas e xudas, consiste no modelado del papel, poo regular papel de xornal, con cartón. Na técnica empleada para os alebrijes emprégase tamén unha estructura de aramio ou de cañizo, seguida do modelado con papel e cartón, á que por último dáselle acabado con diversas técnicas de pintado.
Lenda
A idade de 30 años Pedro Linares López, que era cartoneiro de oficio e orixinario da cidad ede México, enfermou, perdeu a conciencia e caeu nun profundo sono, o cal lle revelaría unahs criaturas extranas que cambiarían o seu destino como artesan de "La Merced".
Don Pedro veu un burro con alas, un galo con cornos de touro, un león con cabeza de can. Todos esos animais berraban ao unísono una soa palabra: ¡Alebrijes! Berraban máis e máis forte: ¡Alebrijes, alebrijes, alebrijes!
Cando Pedro estaba totalmente recuperado e a partires de entón empezou a recordar o seu soño. Quería que a súa familia e todas as persoas coñeceran a eses animais fantásticos. Entón, aproveitando a súa habilidade de cartoneiro, Pedro Linares tomou un anaco de papel, moldeou esas figuras, pintóunas igual a como estaban nos seus soños e así deulles entidade aos alebrijes. A o longo da súa vida Don Pedro Linares mostrou o seu traballo a moita xente, tanto en México coma no extranxeiro, e foi invitado aos Estados Unidos e a Europa para exhibir o seus alebrijes. Conservou as tradicións populares que tiña heredado dos sues abós e seus pais e aportóou unha invaluable creación á arte mexicana e a esas mesmas tradicións
Nuna versión distinta da que acabamos de relatar dise que ao pintor mexicano José Antonio Gómez Rosas apodado El Hotentote a seu paso por a Academia de San Carlos, onde se organizaba anualmente un baile de máscaras, pedíuselle que realizara unha serie de telóns, polo que lle encargou a o seu cartoneiro Pedro Linares que fixiera unha nave e un alebrije. Ante esa petición Linares lle preguntó ao pintor cómo facelo, a o que este respondeu: "toma un Xudas (figura de cartón e engrudo que representan ao Xudas Iscariote co fin de queimalo) e ponlle cola e ás de morcego". Nas pinturas de El Hotentote solen aparecer figuras zoomorfas e fantásticas nas que se combinan partes de reptiles, aves, anfibios, insectos e de mamíferos, tamén de diferentes épocas e estilos.
É importante mencionar que o alebrije é un artículo artesanal porque é único e non se pode repetir nun molde dado que se así fuera deixaría de considerarse unha artesanía como tal dentro do grupo denominado dos alebrijes. O artesan moldea o seu traballo e o que lle vai engadindo, paso a paso, determina o seu valor.
Don Pedro veu un burro con alas, un galo con cornos de touro, un león con cabeza de can. Todos esos animais berraban ao unísono una soa palabra: ¡Alebrijes! Berraban máis e máis forte: ¡Alebrijes, alebrijes, alebrijes!
Cando Pedro estaba totalmente recuperado e a partires de entón empezou a recordar o seu soño. Quería que a súa familia e todas as persoas coñeceran a eses animais fantásticos. Entón, aproveitando a súa habilidade de cartoneiro, Pedro Linares tomou un anaco de papel, moldeou esas figuras, pintóunas igual a como estaban nos seus soños e así deulles entidade aos alebrijes. A o longo da súa vida Don Pedro Linares mostrou o seu traballo a moita xente, tanto en México coma no extranxeiro, e foi invitado aos Estados Unidos e a Europa para exhibir o seus alebrijes. Conservou as tradicións populares que tiña heredado dos sues abós e seus pais e aportóou unha invaluable creación á arte mexicana e a esas mesmas tradicións
Nuna versión distinta da que acabamos de relatar dise que ao pintor mexicano José Antonio Gómez Rosas apodado El Hotentote a seu paso por a Academia de San Carlos, onde se organizaba anualmente un baile de máscaras, pedíuselle que realizara unha serie de telóns, polo que lle encargou a o seu cartoneiro Pedro Linares que fixiera unha nave e un alebrije. Ante esa petición Linares lle preguntó ao pintor cómo facelo, a o que este respondeu: "toma un Xudas (figura de cartón e engrudo que representan ao Xudas Iscariote co fin de queimalo) e ponlle cola e ás de morcego". Nas pinturas de El Hotentote solen aparecer figuras zoomorfas e fantásticas nas que se combinan partes de reptiles, aves, anfibios, insectos e de mamíferos, tamén de diferentes épocas e estilos.
É importante mencionar que o alebrije é un artículo artesanal porque é único e non se pode repetir nun molde dado que se así fuera deixaría de considerarse unha artesanía como tal dentro do grupo denominado dos alebrijes. O artesan moldea o seu traballo e o que lle vai engadindo, paso a paso, determina o seu valor.