OS ELEMENTOS BÁSICOS DA LINGUAXE PLÁSTICA:O PUNTO, A LÍÑA, O PLANO E AS TEXTURAS
O PUNTO
O punto é o elemento gráfico máis pequeño que se pode debuxar.
Definición: Un punto non ten unha forma definida como poderíamos pensar, é dicir, un punto non só é redondo, senón que pode ser cadrado, irregular, con forma de aspa, con forma de triángulo... o importante é o seu tamaño: que debe de ser pequeno .
Poñendo os puntos máis xuntos ou máis separados, enchemos a folla de zonas claras e de outras máis escuras, e así transmitimos a sensación de que a luz ilumina esa imaxe máis por un lado que polo outro. De este xeito conseguimos dar volume a unha forma o figura.
Se facemos os puntos de diferente tamaño, uns máis pequenos e outros máis grandes, parecerá que os pequenos están máis lonxe de nos que os puntos grandes. Así podemos conseguir expresar a sensación de profundidade no noso debuxo.
Se utilizamos puntos de cores poderemos colorear as formas do noso debuxo. Se os puntos de cor están á mesma distancia uns de outros, entón teremos a sensación que temos dado a mesma intensidade de cor a toda a zona punteada. Se os puntos de cor están máis cerca uns de outros, parecerá que a cor é máis forte, que si están separados mucho unos de otros.
O punto é o elemento gráfico máis pequeño que se pode debuxar.
Definición: Un punto non ten unha forma definida como poderíamos pensar, é dicir, un punto non só é redondo, senón que pode ser cadrado, irregular, con forma de aspa, con forma de triángulo... o importante é o seu tamaño: que debe de ser pequeno .
Poñendo os puntos máis xuntos ou máis separados, enchemos a folla de zonas claras e de outras máis escuras, e así transmitimos a sensación de que a luz ilumina esa imaxe máis por un lado que polo outro. De este xeito conseguimos dar volume a unha forma o figura.
Se facemos os puntos de diferente tamaño, uns máis pequenos e outros máis grandes, parecerá que os pequenos están máis lonxe de nos que os puntos grandes. Así podemos conseguir expresar a sensación de profundidade no noso debuxo.
Se utilizamos puntos de cores poderemos colorear as formas do noso debuxo. Se os puntos de cor están á mesma distancia uns de outros, entón teremos a sensación que temos dado a mesma intensidade de cor a toda a zona punteada. Se os puntos de cor están máis cerca uns de outros, parecerá que a cor é máis forte, que si están separados mucho unos de otros.
LA LIÑA
A líña é a representación gráfica (debuxada) da traxectoria dun punto en movemento, ademáis non tiene grosor e a súa lonxitude é infinita. Segundo a traxectoria dese punto a liña pode ser recta, curva, simple ou composta, quebrada, ondulada, mixta…
Definición
Utilízase para construir formas e imaxes coma cadrados, círculos, caras, persoas, edificios…
Líñas simples: son as que están feitas de un só trazo, recto ou curvo, e percíbense ou vense dun só golpe de vista.
Líñas compostas: son as que están formadas por fragmentos de dous ou máis líñas rectas ou curvas, e para velas ben temos que dirixir a vista en distintas direccións.
Líñas quebradas: son as que están compostas por fragmentos de líñas rectas.
Líñas onduladas: son as que están compostas por fragmentos de líneas curvas.
Líñas mixtas: son as que están compostas por fragmentos de líñas rectas e líñas curvas.
A líña crea formas: Palabras e Debuxos Cando escribimos empregamos líñas, e esas líñas se están ben ordenadas as poden interpretar ou entender o resto da xente. As palabras escritas son diferentes segundo as escriba unha persona ou outra, e segundo a personalidade que teña esa persoa.
Cando debuxamos, a nosa ferramenta principal é a líña: con ela podemos copiar ou imitar a realidade, ou inventar formas que non existen. Esas líñas formarán o contorno se rodean e delimitan o exterior dunha forma, e o dintorno se dibuxan e representan o interior de esa forma.
A líña crea sombras: Si lembramos como o Punto creaba zoas de luz e zonas de sombra, coas líñas imos poder facer o mesmo: poñendo líñas máis xuntas ou máis separadas, enchemos a folla de zonas claras e escuras, e así creamos luces e sombras nas formas do noso debuxo.
As líñas horizontais producen unha sensación visual de estabilidade, equilibrio e calma.
As líneas verticais son menos estables e calmadas que as horizontais, pero dan a mesma sensación de equilibrio. Producen tamén unha sensación de elevación e espiritualidad.
As líñas oblicuas ou inclinadas e as curvas producen sensacións de desequilibrio e de inestabilidade, pero resultan máis vivas, expresan máis movemento.
A líña é a representación gráfica (debuxada) da traxectoria dun punto en movemento, ademáis non tiene grosor e a súa lonxitude é infinita. Segundo a traxectoria dese punto a liña pode ser recta, curva, simple ou composta, quebrada, ondulada, mixta…
Definición
Utilízase para construir formas e imaxes coma cadrados, círculos, caras, persoas, edificios…
Líñas simples: son as que están feitas de un só trazo, recto ou curvo, e percíbense ou vense dun só golpe de vista.
Líñas compostas: son as que están formadas por fragmentos de dous ou máis líñas rectas ou curvas, e para velas ben temos que dirixir a vista en distintas direccións.
Líñas quebradas: son as que están compostas por fragmentos de líñas rectas.
Líñas onduladas: son as que están compostas por fragmentos de líneas curvas.
Líñas mixtas: son as que están compostas por fragmentos de líñas rectas e líñas curvas.
A líña crea formas: Palabras e Debuxos Cando escribimos empregamos líñas, e esas líñas se están ben ordenadas as poden interpretar ou entender o resto da xente. As palabras escritas son diferentes segundo as escriba unha persona ou outra, e segundo a personalidade que teña esa persoa.
Cando debuxamos, a nosa ferramenta principal é a líña: con ela podemos copiar ou imitar a realidade, ou inventar formas que non existen. Esas líñas formarán o contorno se rodean e delimitan o exterior dunha forma, e o dintorno se dibuxan e representan o interior de esa forma.
A líña crea sombras: Si lembramos como o Punto creaba zoas de luz e zonas de sombra, coas líñas imos poder facer o mesmo: poñendo líñas máis xuntas ou máis separadas, enchemos a folla de zonas claras e escuras, e así creamos luces e sombras nas formas do noso debuxo.
As líñas horizontais producen unha sensación visual de estabilidade, equilibrio e calma.
As líneas verticais son menos estables e calmadas que as horizontais, pero dan a mesma sensación de equilibrio. Producen tamén unha sensación de elevación e espiritualidad.
As líñas oblicuas ou inclinadas e as curvas producen sensacións de desequilibrio e de inestabilidade, pero resultan máis vivas, expresan máis movemento.
O PLANO
Un plano é unha superficie de dúas dimensións que pode ser medida en altura e en anchura.
Definición: O plano visualmente pódese construir con: Unha superficie con unha textura gráfica ou visual, que o diferencia do resto das superficies. Un conxunto de líñas que lle dan a súa forma. Unha cor que o diferencia das colores do seu rededor.Aos planos os chamamos tamén figuras e poden ser de moitas formas e tamaños.
Os planos poden ser :
Planos regulares: que son xeométricos e teñen os seus lados e os seus ángulos iguais. Os máis coñecidos son o círculo, ol cadrado e o triángulo equilátero.
Planos irregulares: polo contrario, teñen diferentes medidas nos seus lados e ángulos, e os seus contornos poden ser lisos ou con imperfeccións.
O plano construye formas: Podemos construir figuras e obxectos empregando soamente os planos, dende figuras moi sinxelas como unha casa, formada por un cadrado, un triángulo para o tellado e varios rectángulos para facer as xanelas e a porta; ata figuras moi complexas onde empregaremos moitos planos diversos.
O plano crea sombras: Se colocamos planos claros xunto a planos oscuros podemos crear a sensación de zonas iluminadas e de zonas oscuras, conseguiendo transmitir sensacions de volume e de profundidade.
A línea, o plano e o volume. As dimensións das texturas dependerán do tipo de textura de que se trate: se se trata de texturas visuais, ao ser planas tendrán dúas dimensiones, e se se trata de texturas tactis, ao ter relevo tendrán tres dimensións, pero isto xa o veremos máis adelante.
Os distintos elementos visuais que construen unha imaxe diferéncianse principalmente polas súas dimensións: o punto non ten ningunha dimensión, a líña ten unha, os planos teñen dúas dimensións, e os obxectos e algúns tipos de texturas teñen tres dimensións.
A expresividade dos planos:
O plano é un elemento con moita forza expresiva e pode transmitir sensacións visuais de volume, de claroscuro, de afastamento o cercanía, de superposición, etc...
Mediante a superposición de formas créase a sensación de cercanía-afastamento . A forma que se ve completa é a que está máis perto; as formas que se ven incompletas están más lonxe, por detrás da primera.
1.- Superposición de planos:
Recursos gráficos para representar a sensación de realidade en unha obra bidimensional.
Mediante a utilización de planos xeométricos unidos entre si e unha variación de tonos de cor axeitados lógrase representar formas que aparentan ter tres dimensións.
2.- Volume
Se a unha forma hexagonal añadimoslle cuadriláteros de cores en varios dos seus lados, podemos crear a sensación de que ten volume. Se en unha composición as formas van disminuindo de tamaño a sensación que se produce es de afastamento, canto máis pequena máis lonxe. Se ademáis hai superposición, o efecto é máis acentuado.
3.- Profundidade por diferencia de tamaño
Cando en unha composición as cores acláranse, prodúcese un efecto de afastamento, a cor máis clara percíbese máis leonxe. Se ademáis empréganse cambios de tamaño e superposicións o efecto é maior.
4.- Profundidade por aclarado da cor.
Un plano é unha superficie de dúas dimensións que pode ser medida en altura e en anchura.
Definición: O plano visualmente pódese construir con: Unha superficie con unha textura gráfica ou visual, que o diferencia do resto das superficies. Un conxunto de líñas que lle dan a súa forma. Unha cor que o diferencia das colores do seu rededor.Aos planos os chamamos tamén figuras e poden ser de moitas formas e tamaños.
Os planos poden ser :
Planos regulares: que son xeométricos e teñen os seus lados e os seus ángulos iguais. Os máis coñecidos son o círculo, ol cadrado e o triángulo equilátero.
Planos irregulares: polo contrario, teñen diferentes medidas nos seus lados e ángulos, e os seus contornos poden ser lisos ou con imperfeccións.
O plano construye formas: Podemos construir figuras e obxectos empregando soamente os planos, dende figuras moi sinxelas como unha casa, formada por un cadrado, un triángulo para o tellado e varios rectángulos para facer as xanelas e a porta; ata figuras moi complexas onde empregaremos moitos planos diversos.
O plano crea sombras: Se colocamos planos claros xunto a planos oscuros podemos crear a sensación de zonas iluminadas e de zonas oscuras, conseguiendo transmitir sensacions de volume e de profundidade.
A línea, o plano e o volume. As dimensións das texturas dependerán do tipo de textura de que se trate: se se trata de texturas visuais, ao ser planas tendrán dúas dimensiones, e se se trata de texturas tactis, ao ter relevo tendrán tres dimensións, pero isto xa o veremos máis adelante.
Os distintos elementos visuais que construen unha imaxe diferéncianse principalmente polas súas dimensións: o punto non ten ningunha dimensión, a líña ten unha, os planos teñen dúas dimensións, e os obxectos e algúns tipos de texturas teñen tres dimensións.
A expresividade dos planos:
O plano é un elemento con moita forza expresiva e pode transmitir sensacións visuais de volume, de claroscuro, de afastamento o cercanía, de superposición, etc...
Mediante a superposición de formas créase a sensación de cercanía-afastamento . A forma que se ve completa é a que está máis perto; as formas que se ven incompletas están más lonxe, por detrás da primera.
1.- Superposición de planos:
Recursos gráficos para representar a sensación de realidade en unha obra bidimensional.
Mediante a utilización de planos xeométricos unidos entre si e unha variación de tonos de cor axeitados lógrase representar formas que aparentan ter tres dimensións.
2.- Volume
Se a unha forma hexagonal añadimoslle cuadriláteros de cores en varios dos seus lados, podemos crear a sensación de que ten volume. Se en unha composición as formas van disminuindo de tamaño a sensación que se produce es de afastamento, canto máis pequena máis lonxe. Se ademáis hai superposición, o efecto é máis acentuado.
3.- Profundidade por diferencia de tamaño
Cando en unha composición as cores acláranse, prodúcese un efecto de afastamento, a cor máis clara percíbese máis leonxe. Se ademáis empréganse cambios de tamaño e superposicións o efecto é maior.
4.- Profundidade por aclarado da cor.